Aflevering 4 in een serie interviews met acteurs van de junior-productie van Internationaal Theater Amsterdam: ‘XXX Amsterdam’.
Sultan, 14 jaar. Bezocht nog nooit een theater. Wil graag blijven acteren, als hobby, en doet al jaren aan ballet. Hoopt in de toekomst neurochirurg te worden.
“Halverwege de audities hield ik er rekening mee dat ik niet zou worden uitgekozen, want ik zag allemaal hele goede spelers om mij heen. Maar ik ben blij dat ik niet heb opgegeven en dat ik ben door gegaan. Acteren heeft mij altijd al geïnteresseerd. Op de basisschool deed ik mee aan de musical en ik kreeg van verschillende mensen te horen dat daar wat mee moest gaan doen. Nu krijg ik die kans.
Dankzij het theater heb ik meer lef gekregen. Je moet alles over the top doen. Overdreven. Dat is interessant, want in het normale leven ben ik best verlegen. Je wordt uitgedaagd om uit je comfortzone te stappen. Mijn deelname heeft me ook zelfstandiger gemaakt. Meestal ben ik in mijn eigen buurt, in Nieuw West. Dat is een soort dorp met eigen winkels, eigen scholen, een eigen bibliotheek. Naar het centrum van de stad gaan is niet iets wat ik doe in everyday life, zeker niet alleen. Op weg naar de repetities bij ITA ontdek ik allemaal straten die ik nog niet eerder heb gezien.
Ik heb ook geleerd om mijn grens te bewaken. Sommige delen van de voorstelling gaan in tegen mijn geloof. Zo moest ik hand in hand lopen met een meisje, alsof ik lesbisch ben. Daar moet ik dan wel wat van zeggen tegen de regisseurs. Het is goed om uit de comfortzone te stappen, maar het moet niet over mijn grenzen gaan.
Nieuwe mensen te leren kennen, dat is ook zoiets. Daar houd ik niet zo van. Ik heb mijn eigen vrienden en daar heb ik genoeg aan. Toch was het heel erg leuk om na een repetitie uit eten te gaan met een paar anderen uit de groep. Ik weet niet of ik ze over tien jaar nog allemaal zie, maar het is wel fijn om uit deel uit te maken van deze groep. Ik heb echt het gevoel dat ik erbij hoor.”
