Aflevering 3 in een serie interviews met acteurs van de junior-productie van Internationaal Theater Amsterdam: ‘XXX Amsterdam’.
Kedves, 16 jaar oud. Eerste toneelervaring bij De Jeugd Theaterkamer, op 6-jarige leeftijd. Vindt dat de voorstelling Elephant van De Toneelmakerij een reprise verdient. Schrijft zelf theaterstukken en heeft interesse in filosofie.
“Bij iedere voorstelling is het werkproces anders. Soms draait een voorstelling echt om tekst en dan staat die tekst centraal in de repetities. Bij ITA hebben we pas na acht repetities voor het eerst een tekst gekregen. Ik moet zeggen: dat vond ik wel een beetje laat. Voor die tijd ging het allemaal om beweging. Om samenspel. Om de groep een eenheid te laten worden.
Die eenheid is wel belangrijk, want we zijn met een grote groep. Normaal gaat het om een stuk of twaalf spelers, hier telt de groep bijna 25 man. Ook de productie zelf is anders. Er is iemand voor het decor, iemand voor het geluid, iemand voor de kostuums en een hele club productie-assistenten. Allemaal heel professioneel. Bij de andere voorstellingen waarin ik meespeel doet de regisseur dat bij wijze van spreken allemaal zelf.
Contact maken, daar is veel aandacht aan besteed. Op een podium moet je écht naar elkaar kijken, je bewust zijn dat de ander er ís. Als je dat vergeet, valt de hele voorstelling uit elkaar. Dan kijk je naar een groep mensen die wat teksten opzeggen en heen en weer lopen. Als oefening hebben we daarom vaak met tennisballen naar elkaar gegooid, want daarbij moet je elkaar in de gaten houden en handelen. Kijk je niet goed, dan valt de bal op de grond.
Magisch vind ik het hoe regisseurs oefeningen bedenken om de onderlaag van een voorstelling uit te werken. Zonder dat wij dat als acteurs gelijk merken. Ons stuk gaat over hoe mensen in de stad Amsterdam leven. Daarvoor zijn we ook op het Leidseplein geweest, om passanten te observeren en te imiteren. En wat zo speciaal is: sindsdien fiets ik anders door de stad. Ik kijk beter en ik zie meer. Ik denk na over de vraag: wat betekent het om in een stad te zijn? Dat is echt iets wat deze voorstelling mij gebracht heeft en wat ik straks kan gebruiken op het podium.”
